Startseite   |  Site map   |  A-Z artikel   |  Artikel einreichen   |   Kontakt   |  
  


deutsch artikel (Interpretation und charakterisierung)

Cicero, in verrem


1. Drama
2. Liebe

2. Rede, 1. Buch, Kapitel 32 Nunc mihi temporis eius quod mihi ad dicendum datur, quoniam in animo est causam omnem exponere, habenda ratio est diligenter. Itaque primum illum actum istius vitae turpissimum et flagitiosissimum praetermittam. Nihil a me de pueritiae suae flagitiis peccatisque audiet, nihil ex illa impura adulescentia sua; quae qualis fuerit aut meministis, aut ex eo quem sui simillimum produxit recognoscere potestis. Omnia praeteribo quae mihi turpia dictu videbuntur, neque solum quid istum audire, verum etiam quid me deceat dicere considerabo. Vos, quaeso, date hoc et concedite pudori meo ut aliquam partem de istius impudentia reticere possim.

Nun muss ich sorgfältig die Zeit einteilen, die mir zum Sprechen gegeben wurd, weil ich im Sinn habe, den ganzen Fall darzulegen. Daher will ich den ersten Abschnitt seines Lebens, der sehr schändlich und überaus lasterhaft war, übergehen. Nichts wird er von mir über die Schandtaten und Verfehlungen seiner Jugend höreb, nichts aus seiner verdorbenen Jugendzeit. Wie diese war, daran erinnert ihr euch, oder ihr könnt es aus dem wiedererkennen, den er sich ähnlich geschaffen hat. Alles werde ich übergehen, was zu sagen mir allzu hässlich erscheint, denn ich werde nicht nur bedenken, was sich für jenen zu hören, sondern auch was sich für mich zu sagen geziemt. Darum, ich bitte, gebt und gesteht meiner Scham zu, dass ich einen gewissen Teil seiner Schamlosigkeit verschweigen kann.

2. Rede, 1. Buch, Kapitel 34
Quaestor Cn. Papirio consuli fuisti abhinc annos quattuordecim. Ex ea die ad hanc diem quae fecisti in iudicium voco: hora nulla vacua a furto, scelere, crudelitate, flagitio reperietur. Hi sunt anni consumpti in quaestura et legatione Asiatica et praetura urbana et praetura Siciliensi; quare haec eadem erit quadripertita distributio totius accusationis meae. Quaestor ex senatus consulto provinciam sortitus es: obtigit tibi consularis, ut cum consule Cn. Carbone esses eamque provinciam obtineres. Erat tum dissensio civium, de qua nihil sum dicturus quid sentire debueris: unum hoc dico, in eius modi tempore ac sorte statuere te debuisse utrum malles sentire atque defendere. Carbo graviter ferebat sibi quaestorem obtigisse hominem singulari luxuria atque inertia; verum tamen ornabat eum beneficiis officiisque omnibus. Ne diutius teneam, pecunia attributa, numerata est: profectus est quaestor in provinciam: venit exspectatus in Galliam ad exercitum consularem cum pecunia. Simul ac primum ei occasio visa est cognoscite hominis principium magistratuum gerendorum et rei publicae administrandae -, aversa pecunia publica quaestor consulem, exercitum, sortem, provinciamque deseruit.


text.
Du warst Quästor für den Konsul Gnaeus Papirius vor nunmehr vierzehn Jahren. Was du von diesem Tag an bis zum heutigen gemacht hast, das rufe ich vor Gericht: Keine Stunde wird man finden, die frei ist von Diebstahl, Verbrechen, Grausamkeit und Schandetat. Diese Jahre wurden aufgebraucht in der Quästur, der Gesandtschaft nach Asia, der Stadtprätur und der Prätur in Sizilien; daher wird diese meine vierfache Aufteilung der ganzen Anklage herrühren. Als Quästor hast du durch Los die Provinz bekommen: Dir wurde die konsularische zuteil, um zusammen mit dem Konsul Gnaeus Carbo diese Provinz innezuhaben. Es gab damals eine Unruhe unter den Bürgern, über die ich nichts sagen werden, was du hättest meinen sollen: Das eine sage ich, daß du hättest in einer derartigen Zeit und (durch Los erhaltenem) Amt hättest du festsetzen müssen, welchem von beiden du lieber zustimmen und es verteidigen wolltest. Carbo war verärgert darüber, daß er einen Mann von einzigartiger Prunksucht und Tatenlosigkeit bekommen hatte. Dennoch aber zeichnete er ihn mit Wohltaten und Gefälligkeiten aus. Um nicht länger hinzuhalten, das Geld wurde zugeteilt und ausbezahlt. Er brach als Quästor in die Provinz auf. Er kam nach Gallien zum konsularischen Heer, wo er erwartet wurde. Sobald ihm die Gelegenheit günstig erschien - beachtet den Anfang der Verwaltung öffentlicher Ämter und der Staatsverwaltung -, veriließ er nach der Unterschlagung des öffentlichen Geldes als Quästor rden Konsul, das Heer, das Amt und die Provinz.
2. Rede, 1. Buch, Kapitel 35
Video quid egerim: erigit se, sperat sibi auram posse aliquam adflari in hoc crimine voluntatis adsensionisque eorum quibus Cn. Carbonis mortui nomen odio sit, quibus illam relictionem proditionemque consulis sui gratam sperat fore. Quasi vero id cupiditate defendendae nobilitatis aut studio partium fecerit, ac non apertissime consulem, exercitum, provinciamque compilarit et propter impudentissimum furtum aufugerit! est enim obscurum et eius modi factum eius ut possit aliquis suspicari C. Verrem, quod ferre novos homines non potuerit, ad nobilitatem, hoc est ad suos, transisse, nihil fecisse propter pecuniam!


text.
2. Rede, 1. Buch, Kapitel 36
Videamus rationes quem ad modum rettulerit: iam ipse ostendet quam ob rem Cn. Carbonem reliquerit, iam se ipse indicabit. Primum brevitatem cognoscite: accepi inquit, viciens ducenta triginta quinque milia quadringentos decem et septem nummos. dedi stipendio, frumento, legatis, pro quaestore, cohorti praetoriae hs mille sescenta triginta quinque milia quadringentos decem et septem nummos. reliqui arimini hs sescenta milia. Hoc est rationes referre? hoc modo aut ego aut tu, Hortensi, aut quisquam omnium rettulit? Quid hoc est? quae impudentia, quae audacia? quod exemplum ex tot hominum rationibus relatis huiusce modi est? Illa tamen HS sescenta milia, quae ne falso quidem potuit quibus data essent describere, quae se Arimini scribit reliquisse, quae ipsa HS sescenta milia reliqua facta sunt, neque Carbo attigit neque Sulla vidit neque in aerarium relata sunt. Oppidum sibi elegit Ariminum, quod tum, cum iste rationes referebat, oppressum direptumque erat: non suspicabatur, id quod nunc sentiet, satis multos ex illa calamitate Ariminensium testis nobis in hanc rem reliquos esse.


text.
2. Rede, 1. Buch, Kapitel 37
Recita denuo. P. Lentulo L. Triario quaestoribus urbanis res rationum relatarum. recita. ex senatus consulto. Ut hoc pacto rationem referre liceret, eo Sullanus repente factus est, non ut honos et dignitas nobilitati restitueretur. Quodsi illinc inanis profugisses, tamen ista tua fuga nefaria proditio consulis tui conscelerata iudicaretur. \"Malus civis, improbus consul, seditiosus homo Cn. Carbo fuit. \" Fuerit aliis: tibi quando esse coepit? Posteaquam tibi pecuniam, rem frumentariam, rationes omnis suas exercitumque commisit. Nam si tibi antea displicuisset, idem fecisses quod anno post M. Piso. Quaestor cum L. Scipioni consuli obtigisset, non attigit pecuniam, non ad exercitum profectus est; quod de re publica sensit, ita sensit ut nec fidem suam nec morem maiorum nec necessitudinem sortis laederet.


text.
2. Rede, 3. Buch, Kapitel 47
Nam cum quadriennio post in Siciliam venissem, sic mihi adfecta visa est ut eae terrae solent in quibus bellum acerbum diuturnumque versatum est. Quos ego campos antea collisque nitidissimos viridissimosque vidissem, hos ita vastatos nunc ac desertos videbam ut ager ipse cultorem desiderare ac lugere dominum videretur. Herbitensis ager et Hennensis, Murgentinus, Assorinus, Imacharensis, Agyrinensis ita relictus erat ex maxima parte ut non solum iugorum sed etiam dominorum multitudinem quaereremus; Aetnensis vero ager, qui solebat esse cultissimus, et, quod caput est rei frumentariae, campus Leontinus, - cuius antea species haec erat ut, cum obsitum vidisses, annonae caritatem non vererere, - sic erat deformis atque horridus ut in uberrima Siciliae parte Siciliam quaereremus; labefactarat enim vehementer aratores iam superior annus, proximus vero funditus everterat.

Denn als ich vier Jahre später nach Sizilien gekommen war, erschien es mir so angegriffen, wie es Länder normalerweise sind, in denen ein harter lang andaudernder Krieg war. Und jene Felder und Hügel, die ich zuvor als die prächtigsten und frischesten gesehen hatte, die sah ich nun so verwüstet und verlassen, dass das Feld selbst den Bebauer zu vermissen und den Herrn zu betrauern schien. Das Gebiet von Herbita und Henna, Murgentia, Assoros, Imachara und Agyrion waren größtenteils so verlassen, dass wir nicht nur die Schar der Joche sondern auch die der Herren suchten. Auch das Gebiet um den Ätna, das für gewöhnlich das gepflegteste war, und, weil es das Zentrum der Getreideversorgung ist, das Feld von Leontii - dessen Anblick war zuvor so, dass, wenn du es bepflanzt gesehen hättest, du eine Teuerung des Getreides nicht fürchtetest, - war so verunstaltet und schrecklich, dass wir im reichsten Teil Siziliens Sizilien suchten. Ins Wanken gebracht hatte die Bauern schon das Jahr davor, das letzte freilich hatte sie ganz zu Fall gebracht.
2. Rede, 4. Buch, Kapitel 106

Vetus est haec opinio, iudices, quae constat ex antiquissimis Graecorum litteris ac monumentis, insulam Siciliam totam esse Cereri et Liberae consecratam. Hoc cum ceterae gentes sic arbitrantur, tum ipsis Siculis ita persuasum est ut in animis eorum insitum atque innatum esse videatur. Nam et natas esse has in his locis deas et fruges in ea terra primum repertas esse arbitrantur, et raptam esse Liberam, quam eandem Proserpinam vocant, ex Hennensium nemore, qui locus, quod in media est insula situs, umbilicus Siciliae nominatur. Quam cum investigare et conquirere Ceres vellet, dicitur inflammasse taedas iis ignibus qui ex Aetnae vertice erumpunt; quas sibi cum ipsa praeferret, orbem omnem peragrasse terrarum.

Alt ist diese Meinung, Richter, die aufgrund sehr alter Briefe und Denkmäler der Griechen besteht, dass die ganze Insel Sizilien Veres und Libera geweiht sei. Weil das die übrigen Völker so glauben, waren dann auch die Sikuler selbst davon überzeugt, sodass es in deren Seelen eingesäät und eingeboren zu sein scheint. Denn sie glauben, dass die Göttinnen in dieser Gegend geboren worden seien und dass die Früchte zuerst in diesem Land gefunden worden seien, dass Libera, welche sie auch Proserpina nennen, geraubt worden sei, vom Hennahain geraubt worden sei, ein Ort, der, weil er in der Mitte der Insel liegt, der Nabel Siziliens genannt wird. Als Ceres sie erforschen und finden wollte, soll sie die Fackeln mit jenen Flammen entzündet haben, die aus dem Gifel des Ätna hervorbrechen; Als die diese selbst vor sich hertrug, soll sie die gesamte Erde umrundet haben.

2. Rede, 5. Buch, Kapitel 149

Si qui rex, si qua civitas exterarum gentium, si qua natio fecisset aliquid in civis Romanos eius modi, nonne publice vindicaremus, nonne bello persequeremur? possemus hanc iniuriam ignominiamque nominis Romani inultam impunitamque dimittere? Quot bella maiores nostros et quanta suscepisse arbitramini, quod cives Romani iniuria adfecti, quod navicularii retenti, quod mercatores spoliati dicerentur? At ego iam retentos non queror, spoliatos ferendum puto; navibus, mancipiis, mercibus ademptis in vincla mercatores esse coniectos et in vinclis civis Romanos necatos esse arguo.

Wenn ein König, wenn eine Bürgerschaft ausländischer Völker, wenn ein Volk etwas Derartiges gegen römische Bürger gemacht hätte, würden wir nicht öffentlich Rache nehmen, würden wir ihn nicht mit Krieg verfolgen? Könnten wir dieses Unrecht und diese Schande am Römertum ungerächt und ungestraft übergehen? Wie viele Kriege, glaubt ihr, haben unsere Vorfahren auf sich genommen und wie große, weil römsche Bürger Unrecht erlitten, weil Reeder zurückgehalten, weil Händler beraubt worden sein sollten? Aber ich beklage ja gar nicht mehr, daß man sie Zurückgehalten hat, ich glaube, daß man sie beraubt wurden, muß man ertragen; ich beschuldige ihn, daß Händler, nachdem man ihnen die Schiffe, Sklaven und Waren weggenommen hat, in Fesseln gelegt und daß in Fesseln römische Bürger getötet worden sind.


----------
Quo in negotio tamen illa me res, iudices, consolatur, quod haec, quae videtur esse accusatio mea , non potius accusatio quam defensio est existimanda. Defendo enim multos mortales , multas civitates , provinciam Siciliam totam.

In dieser Verhandlung beruhigt (tröstet) mich dennoch jene Tatsache, Richter, dass das, was meine erste Anklage zu sein scheint, nicht eher als eine Anklage denn als eine Verteidigung einzuschätzen ist. Ich verteidige nämlich viele Menschen, viele Städte, die gesamte Provinz Sizilien.

 
 

Datenschutz
Top Themen / Analyse
Arrow Ägypten - Pyramiden, Totenkult, Götter, Mumien & die Gräber
Arrow Tschaikowsky, Peter Iljitsch
Arrow Howard Hughes (Howard Robard Hughes jr.)
Arrow Friedrich Hebbel: Maria Magdalena
Arrow Der Inhalt -Der Besuch der alten Dame
Arrow Aufklärung (1720-1785)
Arrow Lessing, Gotthold Ephraim, Emilia Galotti - Typische Gerschlechter- / Standesrollen ?
Arrow Pablo Ruiz Picasso
Arrow Surrealismus (ab 1917)
Arrow Biographie -Goethe


Datenschutz
Zum selben thema
icon Grammatik
icon Charakteristik
icon Präsentation
icon Buchvorstellung
icon Untertan
icon Tragödie
icon Film
icon Theater
icon Legende
icon Erörterung
icon Problematik
icon Inhaltsangabe
icon Sprache
icon Textinterpretation
icon Struktur
icon Zusammenfassung
icon Textanalyse
icon Interpretation
icon Novelle
icon Analyse
icon Literatur
icon Definition
icon Erlebnisbericht
icon Aufsatz
icon Inhaltsangabe
icon Literaturarbeit
icon Komödie
icon Leben & Werke
icon Vergleich
icon Charakterisierung
icon Argumentation
icon Hintergründe
icon Szenenanalyse
icon Inhaltszusammenfassung
icon Buch
icon Rezension
icon Buchbesprechung
icon Inhalt
icon Gedicht
icon Biographie
icon Autor
A-Z deutsch artikel:
A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z #

Copyright © 2008 - : ARTIKEL32 | Alle rechte vorbehalten.
Vervielfältigung im Ganzen oder teilweise das Material auf dieser Website gegen das Urheberrecht und wird bestraft, nach dem Gesetz.
dsolution